در استانداردهای مختلف، بسته به نوع کاربرد آن استاندارد، بر اساس نوع ماده سوختنی حریق به دسته‌های مختلف طبقه‌بندی می‌شود.
یکی از طبقه‌بندی‌های متداول مواد سوختنی که برای استفاده از خاموش‌کننده‌های دستی (کپسول آتشنشانی) و سیستم‌های اطفای حریق گازی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در استاندارد NFPA 10 آورده شده است. بر این اساس انواع مواد سوختنی به 5 کلاس مختلف طبقه‌بندی می‌شوند:
- آتش کلاس A: آتشسوزی ناشی از مواد معمولی مثل چوب، پارچه، کاغذ، پلاستیک
- آتش کلاس B: آتشسوزی ناشی از مایعات و گازهای قابل اشتعال یا قابل احتراق
- آتش کلاس C: آتشسوزی تجهیزات الکتریکی برق‌دار
- آتش کلاس D: آتشسوزی ناشی از فلزات قابل اشتعال مثل منیزیم، تیتانیوم، زیرکونیوم، سدیم، لیتیوم و پتاسیم
- آتش کلاس K: آتشسوزی ناشی از مواد سوختنی مورد استفاده برای پخت و پز در آشپزخانه‌ها (چربی ها و روغن های گیاهی و حیوانی)
طبقه‌بندی حریق بر اساس استاندارد EN
در ایران، طراحی سیستم‌های اطفای حریق خودکار معمولاً بر اساس استانداردهای NPFA انجام می‌شود ولی علائم شناسایی خاموش‌کننده‌های دستی معمولاً بر اساس استاندارد EN انجام می‌شود. از این رو لازم است طبقه‌بندی حریق مدنظر استاندارد EN نیز شناخته شود. بر اساس استاندارد EN، طبقه‌بندی حریق مایعات و گازهای قابل اشتعال در دو گروه متفاوت B و C قرار می‌گیرند و تجهیزات الکتریکی تحت گروه E طبقه‌بندی می‌شود. به عبارت دیگر مطابق با استاندارد EN طبقه‌بندی حریق مطابق لیست زیر است:
- آتش کلاس A: آتشسوزی ناشی از مواد معمولی مثل چوب، پارچه، کاغذ، پلاستیک
- آتش کلاس B: آتشسوزی ناشی از مایعات قابل اشتعال یا قابل احتراق
- آتش کلاس C: آتشسوزی ناشی از گازهای قابل اشتعال یا قابل احتراق
- آتش کلاس E: آتشسوزی تجهیزات الکتریکی برق‌دار
- آتش کلاس D: آتشسوزی ناشی از فلزات قابل اشتعال مثل منیزیم، تیتانیوم، زیرکونیوم، سدیم، لیتیوم و پتاسیم
- آتش کلاس K: آتشسوزی ناشی از مواد سوختنی مورد استفاده برای پخت و پز در آشپزخانه‌ها (چربی ها و روغن های گیاهی و حیوانی)
