طبقه‌بندی مایعات سوختنی

در مراجع مختلف تعاریف گوناگونی برای انواع مایعات قابل اشتعال (Flammable Liquids) و قابل احتراق (Combustible Liquids) آورده شده است. یکی از اصلی ترین این تعاریف که برای طراحی سیستم‌های اعلان و اطفای حریق استفاده می‌شود، در استاندارد NFPA 30 ذکر شده است. مطابق با این استاندارد، به طور کلی به مایعاتی که دمای نقطه اشتعال یا همان فلش پوینت (Flash Point) آنها کمتر از 100 درجه فارنهایت (یا 37.8 درجه سانتیگراد) باشد، مایعات قابل اشتعال، و به مایعاتی که دمای نقطه اشتعال آنها بیشتر یا مساوی 100 درجه فارنهایت (یا 37.8 درجه سانتیگراد) باشد، مایعات قابل احتراق گفته می‌شود.

طبق تعریف، دمای نقطه اشتعال (Flash Point) کمترین دمایی است که در شرایط آزمایشگاهی، مایع در مجاورت سطح خود بخارات کافی برای ترکیب شدن با هوا و تشکیل مخلوط قابل سوختن تولید میکند.

به بیان ساده، هر چه دمای نقطه اشتعال یک مایع پایین تر باشد، در دمای پایین تر احتمال دارد از خود گازهای قابل اشتعال ساطع کند و بنابراین احتمال آتش سوزی بیشتری دارد.

بر اساس استاندارد NFPA 30 مایعات قابل اشتعال و قابل احتراق به شش گروه طبقه‌بندی می‌شوند که عبارتند از:

مایعات قابل اشتعال:

• مایع کلاس IA: هر مایعی که دارای نقطه اشتعال کمتر از 73 درجه فارنهایت (22.8C) باشد و نقطه جوش (Boiling Point) آن کمتر از 100 درجه فارنهایت (37.8C) باشد.
• مایع کلاس IB: هر مایعی که دارای نقطه اشتعال کمتر از 73 درجه فارنهایت (22.8C) باشد و نقطه جوش آن برابر یا بیشتر از 100 درجه فارنهایت (37.8C) باشد.
• مایع کلاس IC: هر مایعی که دارای نقطه اشتعال برابر یا بیشتر از 73 درجه فارنهایت (22.8C) ولی کمتر از 100 درجه فارنهایت (37.8C) باشد.

مایعات قابل احتراق:

• مایع کلاس II: هر مایعی که دارای نقطه اشتعال برابر یا بیشتر از 100 درجه فارنهایت (37.8C) ولی کمتر از 140 درجه فارنهایت (60C) باشد.
• مایع کلاس III:
  • کلاس IIIA: هر مایعی که دارای نقطه اشتعال برابر یا بیشتر از 140درجه فارنهایت (60C) ولی کمتر از 200 درجه فارنهایت (93C) باشد.
  • کلاس IIIB: هر مایعی که دارای نقطه اشتعال برابر یا بیشتر از 200 درجه فارنهایت (93C) باشد.